Üşümek ne kadar üzgün bir duygu. İnsan vücudunun irkilmesi ,aldığın nefesin ciğerlerini soğutması, teninin hassaslığıyla orantıda gerilmesi…

Üşümek ne kadar üzgün bir duygu… Bir kadını seviyorsun, hava soğuk ve ellerini tutamıyorsun. Yolda. Kaldırımda. Bir kafenin sigara içenler için yarı açık şekilde tasarlanmış balkonunda. Soğuğun hakim olduğu her yerde. Bir kadını seviyorsun… O seni sevmiyor. Kalbin, ellerin, bakışların buz tutuyor…

Üşümek ne kadar üzgün bir duygu. Kaldırımlar devam eder yol kenarlarında, bir o kadar da kaldırımda yürüyenler. Ve herkes yürümez o kaldırımda. Kimileri durur… Balkan ezgilerini hatırlatan sesiyle akordeon çalan kız çocuğu. Elleri değerken tuşlara, kalbim müziğin ritminde, gözlerim soğuktan buğulu… Umarım üşümüyorsundur çocuk! Çünkü ben titriyorum, bu soğuk düzene ve seni burada, bu havada çalışmak zorunda bırakan her ne varsa işte!

Üşümek ne kadar da üzgün bir duygu. Herhangi bir yoksunlukta…