Çocuklar Ağlamasın

Nerede yıkılmış bir yuva görsem,

Sıkılırım, içim parçalanır.

Nerede el ele eşler görsem,

Mutluluktan, billahi gözüm yaşarır.

Ne var sanki şu dünyada paylaşılamayacak?

Engel nedir ki insanlar birbirlerini anlamayacak?

Yaşamak varken birlikte güzelce,

Bu kavgalar, ayrılıklar bilmem niye?

Nerede yıkılmış bir yuva görsem,

Terkedilmişlik hissi kaplar bedenimi.

Kaybolmuş bir çocuk olurum sanki;

Kaybetmiş annesinin babasının elini…

Nerede üzgün bir çocuk görsem,

Şu dünyayı ateşe veresim gelir.

Yüreği ailesi için çarpan bir erkek görsem,

Tutup alnından öpesim gelir.

 Burak Eren
burakeren@lisan-iask.com
Mart 2013

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir