gururumu soyundum aşkı giyindim

çıplak kalbime derin yaralar takıp takıştırdım

sen gitme diye çok çırpındım

çırılçıplak kalbim çok yandı çok acıdı

ve kalın bir zırh giymiş aklımı kaybetmek üzereydim

öylece uçup gittin, çünkü öyle istedim..

sen giderken aklım başımda değildi

ne de kalbim yerindeydi

can havliyle çırpınan bir böcek gibiydim sanki

sen giderken çok güçlü hissettim kendimi

seni böyle özleyeceğimi bilmiyormuş gibi

sonra yine gururun kalın zırhlarını giyindim

öyle kalın ve sert bir zırhtı ki

artık yaralı kalbimi kimse tedavi edemezdi

öylece kapattım işte

sen giderken çırılçıplaktı gözlerim

göz yaşlarımı tutabilecek hiçbir şey yoktu orda

ağladım ağladım, çağlarcasına ağladım

dökülen gözyaşlarımı, giden acıları sana sana ağladım

ağlamaya susamışcasına kana kana ağladım

o kirli pis zırhı bir çıkardım bir giyindim

sen giderken ben çırılçıplak bir deliydim…