Tanrım, sana şirk koşmak değildi ona beslediğim sevgi…
Tamam, belki unutmuş olabilirim onun gözlerin de seni…
Ya da değdiğim de tenine,
Sığarken tek kişilik yatağa tek bir bedenmişçesine,
Ağzından dökülenleri dinlerken bir ibadet türün de,
Unutmuş olabilirim seni…

Tanrım, günah değildi onunla dokunuşlarımız…
Ona inanışım yeryüzüne inen tüm dinlere inanışıma eş değerdi…
Kıskandında bu yüzden mi cezalandırdın beni…
Kimi benden çok seversen onu alırım senden dediğin de blöf yapıyordun sanıyordum…
Yalnızlığı hayatıma iliştirdiğinde anladım…
Tanrım özür dilerim, unutmuş olabilirim seni…