Kaldım bin belanın içinde bir zaman

Mazim yüreğimde mevsimi hazan.

İlerledikçe titretiyor gençliğimi

Sensizliğe doğru akan yelkovan.

 

Zaman Seni benden çalan hırsız

Gözlerimden yaşları akıttı zamansız,

Bir öksüz gibi kaldım ortada

Sözlerin olamadı hiçbir zaman yalansız.

 

Kopardı baykuşlar semada bir çığlık,

Ruhuma sarıldı koskocaman bir yalnızlık!

Ruhumun dizleri düşerken yere

Hızır dahi el uzatmadı, bu nasıl bahtsızlık?

 

Şimdi ümidi kestim bileklerinden acımadan

Çocukluğum geçti Adem misali hiç tadamadan,

Sensizliğe doğru uçtukça şu beyaz yelkovan

O kırmızı gül değildi, ruhumdu kanlar içinde kalan.

 

Şimdi ruhlar alemine katar katar göç var,

Gideceğim, varsın olsun mezarım dar.

Ölmekle yaşamak arası bir yerlerdeyim

Kalmak vakti geçti, kefenim haydi beni sar!