Ben hâlâ aynı kişiyim sevgili,

Hâlâ delicesine korkuyorum rüzgârın sesinden

Bu yüzden bütün gözyaşlarım,

İçime akıttığım her damla bu yüzden.

Şiirler yazıyorum hâlâ sana,

Mektuplar yazıyorum

Asla gönderemeyeceğimi bildiğim,

Bilmediğim bir adrese bile bile.

Ve hâlâ yürürken karanlık yokuşlarda,

Karşıdan geleni sen sanıyorum.

Ben herkesi sen sanıyorum sevgili,

Ben herkesi “sen” gibi anıyorum.