Biliyorum küçükken çok başkaydık.

En büyük hayallerimiz de;

Büyümek üzerine kurulu olurdu.

‘Ben büyüyünce’ liydi her cümlenin başı;

‘Olacağım, edeceğim, diyeceğim ve yapacağım …’ larla

yakınsardı hayali sona…

Peki şimdi ne oldu da küçülmeye;

o eski saf halimize dönmeye karar verdik?

Büyüdüğümüzü mü sandık

daha ilk basamakta da korktuk hayattan?