Benden daha iyilerine layıksın
Kaderle miydi alıp veremediğim
Yoksa karşıma çıkan değişkenlerle mi?
Yolumu uğruna adadığım bir kalple kesişiyor
Yalnızlığa adanmış kaderim günün birinde.
Ve o yürek;
Hiç beklemediğim bir anda ;
Çat diye kırılıveriyor,en olmadık yerinden!
Kaynaşmasın kırılmışlıklarım,
Kalıcı olsun diye yaram hesap mı yapıyor bilinmez;
Gönül çelen, kalp kıranım tekrar karşıma çıkıyor.Ardından
Ağıta dökülen ilk namelerim tümcelerime karışıyor.
Buruk hayallerim darına denk geliyor çıkmaz sokaklarının.
Yağmur olup, rüzgar olup, sis olup sızamıyor iklimlerine.
Ve yine elimde en büyük sermayem yalnızlığımla baş başa kalıyorum.
Dayanamayıp intihar ediyor bu sözlü fiilim de kendini ansızın.
Sermayem akıp gidiyor…Uslu durmuyor yaram; iyileşirken;
Bir çentik daha atıyor zaman aşımına uğramış ayrılığımıza…
Tazeleniveriyor (u)mutlu anılarım
Sonra teğet geçiyor acılarıma…
Yeniden can buluyor bir zamanlar iyileşti sandığım yaralarım.
Ben unuttum sanırken bağladığı kabuğun gardını indiriyor bir bir
Ve derinlerdeki o acı yeniden uyanıyor
Uyku tutmuyor artık acılarımı
Eskisi gibi ninnilerle avutamıyorum çünkü
Yadigar bırakıyor sızılarını derin izlerin ruhuma…
Hiç bilmediğim aydınlıkların ucu kör karanlık kuytulara varıyor
Beni öylece bırakıp gidiyor
Giderken de bahtıma açıklık diliyor