Rüzgâr öyle sert esiyordu ki ölümü uyandırmıştı alelacele

Onlar ki vatan için, millet için, Allah için gidiyorlardı ecele

Çanakkale’nin üzerinden geçiyor kandan bir ırmak

Yaşamak değil, ölmekti tercihleri buydu hakikat

Cehennem bir süreliğine taşınmıştı Çanakkale’ye

Çanakkale mezar oldu, yurt oldu binbir çeşit faniye

Onlar Fatih’in, Yavuz’un, Kanuni’nin nesliydi

Onlar güllerin gülü Muhammed’in ümmetiydi.

Her kurşun, her kılıç saplanıyordu karanlık bir kalbe

Ne çelik zırh ne kalkan karşı koyabilirdi kadere, nafile

Çanakkale kâfirlerin geçemeyeceği imandan bir sur

Çanakkale ne kanlı bir bahçe, içinde ne çiçekler kurur

Onlar ki toprak oldular, su oldular Allah yolunda kurban oldular

İmanları için şehit, vatanları için kahraman, bayrakları için kan oldular

Hey Çanakkale söyle, peygamberin nurunu yakabildi mi ateş

Hey Çanakkale söyle, var mı senin gibi bir destana dünyada eş