Maharet iyi olmakta değil, maharet iyiliğin hakkını vermekte! Öyle bir zaman aralığı ki yaşadığımız, iyiliğin kar etmediği bir evre… Çünkü iyiler kaybetmeye başladı büyük bir hızla. Gördüklerimiz, duyduklarımız, yaşadıklarımız bunu onaylıyor hayatımızda. İyilerin kendilerine ait bir çok özellikleri vardır: mesela iyiler çirkindir! Çirkinliklerini iyiliklerinle ört bas etme derdindedirler. Ayakta kalma mücadelesi… Ya da gerçekten olması gereken…

Sonra iyiler saftır, iyiler duygusaldır, iyiler efendidir, iyiler cömerttir, iyiler hep kardeştir… Sürekli duyarsınız aşk üzerine herkesin aynı dili konuştuğunu, aynı temennilerde bulunduğunu, aynı ortak noktada buluştuğunu… Tüm bu koşulları sağlayan birileri vardır aslında bu yeryüzünde ama bir tek fazlalığı vardır onların, onlar iyidir… Sizler kötü olanı sever, fakat iyi olanların omuzlarında ağlarsınız. Çünkü iyiler dinler, bıkmadan, usanmadan, saatlerce… Siz tüm zehrinizi akıtır arkanızı dönüp gidersiniz. İyiler size söyleyemediği onlarca cümle ile başbaşa kalır. Piyangodan çıkan teselli ikramiyesidir o.

Sonra, iyiler korkaktır. Değer verdiklerini kaybetmekten korkarlar… Hangi sıfatla olursa olsun hayatların da bir yerlerde olmak isterler… Önemsemişlerdir bir defa vazgeçemezler…

İyiler suskundur… Yaşanılan mutlu bir anı, hayatında ki bir dostu, haddi olmadan sevdiği birini kaybetmekten korktuğu için susar… Susar ve teslim eder kendini… Damla damla mutluluk sağarlar hayatlarından…

İyiler iyi bir sır saklayıcıdır… İyilerin omuzları çöküktür sırf bu yüzden… Kötüler anlattıkça hafifler, iyiler dinledikçe yorulur ama sırlarını özenle saklarlar… Onların yerine utanır, onların yerine üzülür, onların yerine giderler… İyilerin payına zaten hep gitmek düşer…

İyiler fedakardır da… Karşılık beklemeden elini uzatır… İyiler kendini paylaştıkça mutlu olur… Hep verip hiç almadıkları için içten içe azalırlar… İyiler yaş aldıkça sorgulamaya başlarlar… Neden? Bilirler ki bu evren de cevabı olmayan tek sorudur Neden? Ne kadar sorgulasanda vazgeçemezsin iyi olmaktan… Herkes iyi olarak dünyaya gelir fakat bazıları sıkılır ve taraf değiştirir, hayatını yaşamaya başlar ışıltılı pençelerin arasında… Bu gezegenin ihtiyacı vardır iyilere… İyiler olduğu için dönüyordur bu dünya… Kötülerin ağızlarında kaybolabilirsin, kahkahalarında hayatı bulabilirsin, güçlerinde yaşamayı başarabilirsin ama huzuru asla yakalayamazsın… Çünkü kötüler çabuk sıkılır… Kötüler alçaktır, kötüler hayat cambazıdır, kötüler maskeli polyanalardır…

Ne diyordu Yılmaz Erdoğan bir kitabında..

Haydi iyi insanlar…

Haydi sessiz, efendi, sıkıcı, korkak, utangaç ve iyi insanlar…

Çalışın…

Kötülerin size ihtiyacı var…