Hayatta kupon yapmadan, bahis oynamadan kazanabileceğin en büyük piyango sende be çocuk… Aslında herkese bir kez çıkar da değerini bilmeden harcanır gider. Piyangona sahip çık be çocuk. Bak da söyle sen bu kadarını hiçbir arada gördün mü çocuk?

Görgü nedir bilmez, bıçak mı sağ elde idi çatal mı? Onlar için en büyük görgü elindeki yiyeceğin başkalarında yoksa dışarıda yenmez olduğudur…

Paylaşmak; onlar için yapılması en kolay iş, dikkat edin her çocuk dışarı çıkarken eline aldığı bir şekerden bir tane de cebine saklar. Bilyesi arkadaşından fazlaysa hemen ortak olur; çünkü en iyi çocuklar bilir ihtiyacı olmayan şeyleri paylaşmayı.

Dostluk; elinde bir kesik açıp, acımamış gibi davranmak ve tokalaşırken kesikleri üst üste getirerek kan kardeşi olmaktır.

Şefkat; arkadaşının dizi kanadığında acısını kendi çekiyormuş gibi gözlerinin dolması, o yerden kalkana kadar dizine üflemektir.

Adalet; gözüktüğü kadar karmaşık değildir onlar için oyuna girerken topun sahibinden izin almaktır mesela. Adaletsizlik ise mahallenin en iyi top oynayan çocuğunun karşı tarafta yer almasıdır.

Ayrım; belki birçoğu anlamını bile bilmez. Din, dil, ırk lügat da yer almaz, hem ne yapsınlar bunlara takılıp siyahı, beyazı, Laz’ı, Çerkez’i hepsi aynı salıncakta, aynı kaydırakta birleşir. Tahterevalli desen oradaki tek üstünlük de kilodur.

Düşman! onlar için ortada kalan son kurabiyeyi tek başına yiyen kişidir.

Hele bir de gülmeleri yok mu? Bizim gibi bin bir sebep aramazlar gülmek için ağzında bir şey gevelersin “hı?” diye yanıt gelince patlatırsın cevabı: “zıııtterenköy”. Buna da dakikalarca yarılarak gülerler.

Söyle bakalım çocuk büyümek zorunda mısın?